Giresun Üniversitesi Türkçe Topluluğu

Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.
Giresun Üniversitesi Türkçe Topluluğu

Türkiye'den erişim engeli nedeniyle yeni adresimiz: turkcetoplulugu.weebly.com

Nar Ağacı
Nazan Bekiroğlu
(%25 İndirimle)
Beyaz Türkler K.
Alev Alatlı
(%25 İndirimle)
turkcetoplulugu.weebly.com Topluluğumuzun yeni adresi
Kendini Açma
B. Çetinkaya

    İŞTE O ÇOCUK

    avatar
    1001100053


    Mesaj Sayısı : 2
    Kayıt tarihi : 19/12/10

    İŞTE O ÇOCUK Empty İŞTE O ÇOCUK

    Mesaj  1001100053 Ptsi Ara. 20, 2010 12:40 am

    Kod:
      4 kişilik bir ailenin çocuğuydu.Kendini yanlızlığa hükmetmiş sanıyordu.Ama oysa çok  güzel bir düşünceye sahip bir kızdı.Ailesiyle sorun yaşamak istemeyen ailesine bağlı bir kızdı.Kimseyi ailesinden üstün görmek istemezdi.Anesine ve babasına bağlı bir kızdı,ailesini çok seviyordu.Ailesi de aynı şekilde kızlarını cok seviyorlardı.Çünkü ailenin tek kızıydı.Ondan küçük bir kardeşi vardı,can parçasıydı adeta.Allah belki o ismi annesinin ve babasının aklına koymuştu.Erkek kardeşinin isminde kız kardesinin de can dediği gibi kardesının ısmıde oğulcan olmustu.
      İşte hayat hikayelerİ burda başlıyor.Oğulcan ve ablası çok iyi anlaşan belkıde butun kardeslerın örnek alması gereken bütün aileler tarafından kutlanılan iki çocuk olmustu.Evet aynı şekilde annesi babasıda onları kutluyordu.Babası çocuklarını çok seviyior,hiçbirşeylerini eksik etmiyordu.Anne baba işe giderlerdi.Oğulcanın anneside babasıda ablası ayşegül olmuştu.Küçük yaşlarda allah vergisi olsa gerek ayşegülün yüreğinde oğulcana karşı hem anne hem baba hemde kardeş şefkati vardı.Onu çok seviyordu.Hiçbir zarar görmesini istemiyordu,onla oynar onla ağlar onla beraber gülerdi.Nede olsa bir can parçasıydı kardesiydi.
      Yine bir hafta sonu Ayşegül kardeşi oğulcan ve annesi evdelerdi.Annesi ayşegüle;

    ANNE:Kızım ben oğulcanı alıp teyzenlere gideceğim.Sen evde otur birazdan baban gelir ona yemek yaparsın.

    AYŞEGÜL:Tamam anne ne zaman gelirsiniz,bende gelsem olmazmı.

    ANNE:Kızım yarım saate kalmaz döneriz sen evde kal ne olur ne olmaz.

    AYŞEGÜL:Yüzünü somurtarak kısık bir sesle tamam anne deyip geçti.

      Ayşegül yanlız kalmayı sevmeyen bir kızdı.Ne kadar içine kapanık olsada yanlızlığı sevmıyordu.Korktuğundan değil,ailesine olan sevgisinden ve kardesine olan özleminden.O kardesını cok seviyordu.Yıllar aylar geçmeye devam edıyordu.Zaman göreceli derler ya,Ayşegül içinde öyle olmustu.Okul yılları başlamıştı artık.
      Ayşegül bir gün babasını işten gelirken her zaman ki gibi,her zaman ki saatlerde havluda bekler herkesten önce o babasını öpmek ıstediği için,yine orda küçük sandalyesinde oturup bekliyordu.Evet babası geliyordu ve elinde bir poşet Ayşegül yerinden zıplayarak babasını karşılamaya koştu.Bir çırpıda babasına sarılıp;
      "Babacığım hoşgeldin" dedikten sonra dikkati babasının elindeki poşete gitti.Merakından dayanamayıp baba bu ne diye sordu.Babası kızına dönerek senin için bir hediye mı aldım diyeyım artık onu görünce sen karar ver dedi babası kızına.Ayşegül çok heyecanlanmıştı.Acaba ne getirmiş babam diye içi içini yıyordu.İçeriye girdiler ve babasının elinden poşeti alıp açtı.İçinde mavi bir önlük birde bir yakalaık.O gün belki Ayşegülün en mutlu olduğu  gündü.Ayşegül babasına dönerek güler bir yüzle;

    AYŞEGÜL:Babacığım bu hayatta en çok sevdiğim insansın.Bana bu gün dünyanın en güzel hediyesini armağan ettin,sana desem bilmiyorum
    (Ayşegül aynı zamanda zeki ve çok akıllı bir kızdı.Nerde nasıl konuşacağını çok iyi  bilen bir kızdı.)

    BABA:Kızım hediyene sevindiysen ne mutlu bana.

    AYŞEGÜL:Sevinmekte kelimemi bayıldım.

    BABA:Hani bakalım babaya öpücük.

    AYŞEGÜL:Babaların en güzeli.Seni öpmüyeceğimde kimi öpeceğim.

      Ayşegül babasına sarılıp öpmeye başladı.Annesi onları mutlu görmeyi çok seviyordu.Oğulcan onları öyle görünce ayşegül'le babasını arasına hop diye atlayıp hani bana öpücük diye sordu babasına.Babası oğluna yönelerek

    BABA:Benim oğlum aslan parçasıdır. onu öpmezmıyım.

    OĞULCAN:Baba bana ne aldın.

    BABA:Oğlum senin en çok sevdiğin çikolatadan aldım.

    OĞULCAN:Oleyyy..

      Annesi onları böyle mutlu görünce gerek sevmekten olsa gözyaslarını tutamadı.Çünkü çok seviyordu onları.Anne yüreği işte,hangi anne istemez ki çocuklarının mutlu olmasını.O gün bütün aile neşeliydi.Ama Ayşegülde ayrı bir sevinç vardı.Çünkü yarın onun okulu vardı.Artık oda okul okuyacak abileri ablaları gibi.Yeni arkadaşları olacaktı.Yeni bir hayat onu bekliyordu.Ailesine ben çok çalışkan olacağım sözünü vermişti.Öyle olacağına bütün ailesi inanıyordu ve güveniyorlardı.O gece uyku gözüne girmiyordu.Yeni insanlar tanıyacaktı.Yeni arkadaşları olacaktı.Bir an önce okuluna gitmek istiyordu.
      Ve en sonunda sabah olmuştu.Ayşegül erkenden uyanmıştı.Hazırlıklarını yapıyordu.Önlüğünü giydikten sonra annesi saçlarını taradı.Annesi saçlarını bir yerden tararken bir yerden de kızını nasihatlerde bulunuyordu.Ona nerde nasıl davranacağını hocalarına karşı nasıl davranacağını ilerde güzel bir hayatının olması için çok çalışkan ve derslerinde başarılı olmasını gerektiğini anlatıyordu.Ayşegül annesinin sözünü dinleyen bir kızdı.Artık okul saati yaklaşmıştı.Annesi kızının elinden tutup okula götürdü.Onun gibi heyecanlı bir sürü çocuk vardı.Kimisi ağlıyor kimisi eve gitmek istiyordu.Onların aksine Ayşegül hiç korkmuyordu.Çünkü annesinin sözünü dinliyordu.Ve sonunda zil çalmıştı.
      Ayşegül zilin sesini duyduğu gibi çok heyecanlanmıştı.Okulda ki çocukların aksine farklı bir bakış vardı onda.Annesi kızını Öğretmenine teslim etmek için,elinden tutup ilerledi.Annesi Ayşegülle öğretmenini tanıştırdı.Öğretmende hemen ayşegülün içindeki mutluluk ışığını fark etti.Çünkü olumlu gözlerle bakıyordu öğretmenine.İçinde birazcık olsun korku yoktu.Öğretmen ayşegülü annesinden teslim alıp sırasına koydu.Andımız  okunacaktı.Ayşegül bilmediği için sadece dinliyordu.Ve en sonunda sınıfa alındılar.Ayşegül en önde oturdu sınıfta.Öğretmenleri kendilerini tanıtmaları için teker teker onları kaldırıp isimlerini sordu.Çoğu arkadaşı belki cevap veremedi ama Ayşegül çok güzel bir şekilde kendini anlatmıştı.
      Öğretmeni çok mutlu olmuştu onun böyle güzel konusmasına.Öğretmen arkadaşlarına dönerek işte hepinizin böyle Ayşegül gibi kendinizi rahatça ifade etmenizi istiyorum.Ayşegüle afferim deyip oturabilirsin dedi.Ayşegül çok sevinmişti buna.Öğretmenleri ilk gün olmasından dolayı sadece onlarla tanışıp biraz konuştuktan sonra onları serbest bırakmıştı.Evt Ayşegül okuldan çıkıp eve gidecekti artık çok mutluydu sırtında çantası oynaya oynaya eve gidiyordu.Annesini kapıda görürken hemen boynuna atlayıp öptü.Okulda neler yaptıklarını anlattı.

    AYŞEGÜL:Anne bu gün okul çok güzeldi hep gitmek istiyorum.

    ANNE:Afferin benim kızıma anlat bakalım bu gün okulda neler yaptınız.

    AYŞEGÜL:Anne tanıştık öğretmenimizle teker teker bizi kaldırıp ismimizi sordu.
    -Bende hemen kalkıp adım:Ayşegül Soyadım:ARTUK

    ANNE:Afferin benim kızıma.

    AYŞEGÜL:Anne zaten öğretmenimde afferin dedi bana.Anne çok çalışkan olacağım.

    ANNE:Sana güveniyorum kızım

    AYŞEGÜL:Güvenini boşa çıkarmayacağım anne.

        Ayşegül annesinden bunları duyunca mutluluğu kat kat arttı.Çok mutluydu.
    -Artık hayatı seviyordu.Güzel günlerin onu beklediğinin farkındaydı.
    -Artık yeni bir hayatı olacaktı.
    -Yeni arkadaşları,daha güzel günleri olacaktı.oda bunu farkındaydı.

      Ayşegül her zaman kı gıbı okula gidip geldi.Her günü mutlu geçiyordu.Her gün olduğu gibi yaşadıklarını annesine anlatıyordu.Okuldan geldiği gibi kardeşi oğulcanı öperdi.Kardeşini çok seviyordu.Ayşegülün gönlünde oğulcanın yerı baskaydı.Artık günler su gibi geçiyordu.Ayşegül gün geçtikçe daha çok bilgili oluyordu..........
      Evet artık ayşegülde büyüdüğünün farkına varıyordu. Yıllar bile artık
    avatar
    1001100053


    Mesaj Sayısı : 2
    Kayıt tarihi : 19/12/10

    İŞTE O ÇOCUK Empty Geri: İŞTE O ÇOCUK

    Mesaj  1001100053 Ptsi Ara. 20, 2010 1:34 pm

    4 kişilik bir ailenin çocuğuydu.Kendini yanlızlığa hükmetmiş sanıyordu.Ama oysa çok güzel bir düşünceye sahip bir kızdı.Ailesiyle sorun yaşamak istemeyen ailesine bağlı bir kızdı.Kimseyi ailesinden üstün görmek istemezdi.Anesine ve babasına bağlı bir kızdı..Ailesi de aynı şekilde kızlarını cok seviyorlardı.Çünkü ailenin tek kızıydı.Ondan küçük bir kardeşi vardı,can parçasıydı adeta.Allah belki o ismi annesinin ve babasının aklına koymuştu...

    İşte hayat hikayelerİ burda başlıyor.Oğulcan ve ablası çok iyi anlaşan belkıde butun kardeslerın örnek alması gereken bütün aileler tarafından kutlanılan iki çocuk olmustu.Evet aynı şekilde annesi babasıda onları kutluyordu.Babası çocuklarını çok seviyior,hiçbirşeylerini eksik etmiyordu.Anne baba işe giderlerdi.Oğulcanın anneside babasıda ablası ayşegül olmuştu.

    Küçük yaşlarda allah vergisi olsa gerek ayşegülün yüreğinde oğulcana karşı hem anne hem baba hemde kardeş şefkati vardı.Onu çok seviyordu.Hiçbir zarar görmesini istemiyordu,onla oynar onla ağlar onla beraber gülerdi.Nede olsa bir can parçasıydı kardesiydi.
    Yine bir hafta sonu Ayşegül kardeşi oğulcan ve annesi evdelerdi.Annesi ayşegüle;

    ANNE:Kızım ben oğulcanı alıp teyzenlere gideceğim.Sen evde otur birazdan baban gelir ona yemek yaparsın.

    AYŞEGÜL:Tamam anne ne zaman gelirsiniz,bende gelsem olmazmı.

    ANNE:Kızım yarım saate kalmaz döneriz sen evde kal ne olur ne olmaz.

    AYŞEGÜL:Yüzünü somurtarak kısık bir sesle tamam anne deyip geçti.

    Ayşegül yanlız kalmayı sevmeyen bir kızdı.Ne kadar içine kapanık olsada yanlızlığı sevmıyordu.Korktuğundan değil,ailesine olan sevgisinden ve kardesine olan özleminden.O kardesını cok seviyordu.Yıllar aylar geçmeye devam edıyordu.Zaman göreceli derler ya,Ayşegül içinde öyle olmustu.Okul yılları başlamıştı artık.

    Ayşegül bir gün babasını işten gelirken her zaman ki gibi,her zaman ki saatlerde havluda bekler herkesten önce o babasını öpmek ıstediği için,yine orda küçük sandalyesinde oturup bekliyordu.Evet babası geliyordu ve elinde bir poşet Ayşegül yerinden zıplayarak babasını karşılamaya koştu.Bir çırpıda babasına sarılıp;

    "Babacığım hoşgeldin" dedikten sonra dikkati babasının elindeki poşete gitti.Merakından dayanamayıp baba bu ne diye sordu.Babası kızına dönerek senin için bir hediye mı aldım diyeyım artık onu görünce sen karar ver dedi babası kızına.Ayşegül çok heyecanlanmıştı.Acaba ne getirmiş babam diye içi içini yıyordu.İçeriye girdiler ve babasının elinden poşeti alıp açtı.İçinde mavi bir önlük birde bir yakalaık.O gün belki Ayşegülün en mutlu olduğu gündü.Ayşegül babasına dönerek güler bir yüzle;

    AYŞEGÜL:Babacığım bu hayatta en çok sevdiğim insansın.Bana bu gün dünyanın en güzel hediyesini armağan ettin,sana desem bilmiyorum
    (Ayşegül aynı zamanda zeki ve çok akıllı bir kızdı.Nerde nasıl konuşacağını çok iyi bilen bir kızdı.)

    BABA:Kızım hediyene sevindiysen ne mutlu bana.

    AYŞEGÜL:Sevinmekte kelimemi bayıldım.

    BABA:Hani bakalım babaya öpücük.

    AYŞEGÜL:Babaların en güzeli.Seni öpmüyeceğimde kimi öpeceğim.

    Ayşegül babasına sarılıp öpmeye başladı.Annesi onları mutlu görmeyi çok seviyordu.Oğulcan onları öyle görünce ayşegül'le babasını arasına hop diye atlayıp hani bana öpücük diye sordu babasına.Babası oğluna yönelerek

    BABA:Benim oğlum aslan parçasıdır. onu öpmezmıyım.

    OĞULCAN:Baba bana ne aldın.

    BABA:Oğlum senin en çok sevdiğin çikolatadan aldım.

    OĞULCAN:Oleyyy..

    Annesi onları böyle mutlu görünce gerek sevmekten olsa gözyaslarını tutamadı.Çünkü çok seviyordu onları.Anne yüreği işte,hangi anne istemez ki çocuklarının mutlu olmasını.O gün bütün aile neşeliydi.Ama Ayşegülde ayrı bir sevinç vardı.

    Çünkü yarın onun okulu vardı.Artık oda okul okuyacak abileri ablaları gibi.Yeni arkadaşları olacaktı.Yeni bir hayat onu bekliyordu.Ailesine ben çok çalışkan olacağım sözünü vermişti.Öyle olacağına bütün ailesi inanıyordu ve güveniyorlardı.O gece uyku gözüne girmiyordu.Yeni insanlar tanıyacaktı.Yeni arkadaşları olacaktı.Bir an önce okuluna gitmek istiyordu.
    Ve en sonunda sabah olmuştu.Ayşegül erkenden uyanmıştı.Hazırlıklarını yapıyordu.Önlüğünü giydikten sonra annesi saçlarını taradı.Annesi saçlarını bir yerden tararken bir yerden de kızını nasihatlerde bulunuyordu.Ona nerde nasıl davranacağını hocalarına karşı nasıl davranacağını ilerde güzel bir hayatının olması için çok çalışkan ve derslerinde başarılı olmasını gerektiğini anlatıyordu.

    Ayşegül annesinin sözünü dinleyen bir kızdı.Artık okul saati yaklaşmıştı.Annesi kızının elinden tutup okula götürdü.Onun gibi heyecanlı bir sürü çocuk vardı.Kimisi ağlıyor kimisi eve gitmek istiyordu.Onların aksine Ayşegül hiç korkmuyordu.Çünkü annesinin sözünü dinliyordu.Ve sonunda zil çalmıştı.

    Ayşegül zilin sesini duyduğu gibi çok heyecanlanmıştı.Okulda ki çocukların aksine farklı bir bakış vardı onda.Annesi kızını Öğretmenine teslim etmek için,elinden tutup ilerledi.Annesi Ayşegülle öğretmenini tanıştırdı.Öğretmende hemen ayşegülün içindeki mutluluk ışığını fark etti.Çünkü olumlu gözlerle bakıyordu öğretmenine.İçinde birazcık olsun korku yoktu.Öğretmen ayşegülü annesinden teslim alıp sırasına koydu.Andımız okunacaktı.Ayşegül bilmediği için sadece dinliyordu.Ve en sonunda sınıfa alındılar.Ayşegül en önde oturdu sınıfta.Öğretmenleri kendilerini tanıtmaları için teker teker onları kaldırıp isimlerini sordu.Çoğu arkadaşı belki cevap veremedi ama Ayşegül çok güzel bir şekilde kendini anlatmıştı.

    Öğretmeni çok mutlu olmuştu onun böyle güzel konusmasına.Öğretmen öğrencilerine dönerek işte hepinizin böyle Ayşegül gibi kendinizi rahatça ifade etmenizi istiyorum.Ayşegüle afferim deyip oturabilirsin dedi.Ayşegül çok sevinmişti buna.Öğretmenleri ilk gün olmasından dolayı sadece onlarla tanışıp biraz konuştuktan sonra onları serbest bırakmıştı.Evt Ayşegül okuldan çıkıp eve gidecekti artık çok mutluydu sırtında çantası oynaya oynaya eve gidiyordu.Annesini kapıda görürken hemen boynuna atlayıp öptü.Okulda neler yaptıklarını anlattı.

    AYŞEGÜL:Anne bu gün okul çok güzeldi hep gitmek istiyorum.

    ANNE:Afferin benim kızıma anlat bakalım bu gün okulda neler yaptınız.

    AYŞEGÜL:Anne tanıştık öğretmenimizle teker teker bizi kaldırıp ismimizi sordu.
    -Bende hemen kalkıp adım:Ayşegül Soyadım:ARTUK

    ANNE:Afferin benim kızıma.

    AYŞEGÜL:Anne zaten öğretmenimde afferin dedi bana.Anne çok çalışkan olacağım.

    ANNE:Sana güveniyorum kızım

    AYŞEGÜL:Güvenini boşa çıkarmayacağım anne.

    Ayşegül annesinden bunları duyunca mutluluğu kat kat arttı.Çok mutluydu.
    -Artık hayatı seviyordu.Güzel günlerin onu beklediğinin farkındaydı.
    -Artık yeni bir hayatı olacaktı.
    -Yeni arkadaşları,daha güzel günleri olacaktı.oda bunu farkındaydı.

    Ayşegül her zaman kı gıbı okula gidip geldi.Her günü mutlu geçiyordu.Her gün olduğu gibi yaşadıklarını annesine anlatıyordu.Okuldan geldiği gibi kardeşi oğulcanı öperdi.Kardeşini çok seviyordu.Ayşegülün gönlünde oğulcanın yerı baskaydı.Artık günler su gibi geçiyordu.Ayşegül gün geçtikçe daha çok bilgili oluyordu..........
    Evet artık ayşegülde büyüdüğünün farkına varıyordu. Yıllar bile artık Ayşegüle meydan okuyamıyordu.Ayşegül azmiyle herşeyi başarabilecek bir kızdı...

    Ayşegül yine okulda derste iken.Kapı çaldı.İçeri giren nöbetçi öğrenciydi.Müdür bey ayşegülü yanına çağırtmıştı.Müdür beyin Ayşegülü çağıracağını biliyordu ders hocası.Çğnkü o istemişti konuşmasını.Bu başarılı öğrenciyi tanımasını istemişti.Ama Ayşegül acaba beni niye diye çagiirıyor diye içinden geçirmedi değil.Ama Ayşegül kendine güvenen bir kızdı.Nerde nasıl davranacağını çok iyi biliyordu.O yüzden sakin bir şekilde müdür beyin odasına doğru yürümeye başladı.

    Her öğrencide olan psikoloji ister istemez ondada oluşmuştu.Acaba müdür bey beni yanına niye çağırıyor diye.Yürürken hep bunları düşünüyordu.Ama bir suç işlemediğini biliyordu.Okulda sakin bir kızdı pek sorun çıkaran bir kız değildi.Herkes okulda onu başarılarıyla bilirdi.Müdürün odasına doğru yanaştı ve kapıyı çaldı...

    MÜDÜR:Gelll.

    AYŞEGÜL:Beni çağırtmışssınız hocam.

    MÜDÜR:Gel kızım şöyle karşıma otur.Senin isim Ayşegüldü değilmi.

    AYŞEGÜL:Evet hocam.

    MÜDÜR:Kızım bütün hocalar senden ve senin başarılarından bahsediyor. bu başarının sırrı ne.Bizede anlatırmısın.

    AYŞEGÜL:Çok teşekkür ederim hocam ama ben kendimi o kadar başarılı görmüyorum.

    MÜDÜR:Afferin sana kızım.Hep böyle ol.Hep ögrenme azmi olsun sende.Peki sana bir soru soracağım.

    AYŞEGÜL:Sorun hocam.

    MÜDÜR:Seni bu kadar azimli kılan ne.

    AYŞEGÜL:Annem hocam.

    MÜDÜR:Neden annen kızım.Annenle bir sorunmu yaşadınız yoksa.

    AYŞEGÜL:Yok yok!Ben sadece aileme ve anneme karşı verilmiş bir sözü tutmaya çalışıyorum.

    MÜDÜR:İnşallah hep böyle devam edersin kızım.Biliyorsun bu okulda son senen.Daha zor seneler seni bekliyor.Senin başarılı olcağına inanıyorum.Öünde liselere giriş sınavı var.Temennimiz iyi bir puan çekmen ve iyi güzel liselerde okuman.

    AYŞEGÜL:Biliyorum hocam.Sınava çalışıyorum.Allahın izniyle kazanırım inşallah.

    MÜDÜR:İnşallah kızım.Çıkabilirsin artık.

    AYŞEGÜL:Destekleriniz için çok teşekkürler hocam.

    Müdür bey bu kadar mütevazi ve efendi bir kızla ilk defa karşılaşmıştı.Çok iyi niyetli ve zeki bir öğrenciydi.Ona inanıyordu.Bu sınavı başarıyla kazanacağına inanıyordu.
    Ayşegülde aynı şekilde kazanacağına inanıyordu.Ders bitmişti artık.Ayşegül evin yolunu tutmuştu.Son yılıydı bu okulda artık.Okulun bitmesinede az bir zaman kalmıştı.O her gün geçtiği yollara şöyle dikkatlice baktı.O yolu çok özleyeceğini biliyordu.Ama herşeye rağmen kazanmalıyıd.Böyle şeyleri düşünmemeliydi.O babasına destek çıkacaktı.O doktor olacaktı.Anneside Babasıda doktor olacağına inanıyorlardı.Ama Aşegülün aksine kardeşi oğulcan okul hayatında pek başarılı bir çocuk olamadı.

    Okula gitmek bile istemiyordu bazen.Ablası her konuda ona yardımcı olmaya çalışıyordu.Ama insanda çalışma hevesi olmayınca olmuyormuş demekki.Oğulcan sıradan hayatı seçmişti.Baba zoru olmazsa belki hiç okul okumazdı.Ama babası çok sıkıyordu onu okul okuması için.O babasına asla hayır diyemezdi.Ayşegül ve bütün aile bireyleri bir arada otururken.Ayşegül babasına dönerek baba.

    BABA:Efendim kızım,

    AYŞEGÜL:Hocalarım beni liselere giriş sınavına koyacaklarmış.Eğer kazanırsam yabancı memleketlerde okuyacakmışım.

    BABA:Ben her türlü destek çıkarım kızım sana.Sen yeterki oku.Yeterki kazan.

    AYŞEGÜL:Baba seni çok seviyorum.Sizin güveninizi boşa çıkarmayacağım.Kazanacağım.

    BABA:Biliyorum kızım.Kazanacağını çok iyi biliyorrum.

    Ayşegül babasını çok severdi.Babası onun için çok önemliydi.Belki uzaklara gidince onları özleyecekti ama.Hedeflerine ulaşması için bazı zorluklara katlanmalıydı.
    Kazanacaktı.Kendiside buna inanıyordu.Hiçbir engel tanımıyordu.O geleceğin belki en gözde doktorlarından olacaktı.Kimbilir belki bütün dünya onu konuşacaktı.Ama asla pes etmeyecekti.Artık sınav gününe çok az bir zaman kalmıştı.Ayşegülde ayrı bir heyecan vardı.Kazanmak zorunda hissediyordu kendini.Annesine verilmiş bir sözü vardı.

    Sınava Az bir zaman kalmıştı.Çok değil sadece iki gün.Bu günler geçmek adeta geçmek bilmiyordu.Annesi kızının strese girmemesi için elinden geleni yapıyoordu.Annesine ben iyiyim derdi her zaman o gün diyemedi.Azda olsa bir korku vardı içinde.Başaramazsam korkusu.Ama başarısızlık ihtimalini bile düsünmek istemiyordu.

    Sonunda sınav günü gelmişti.Sınav sabahı Ayşegül erkenden uyanmıştı.Sınav hazırlıklarını tamamladıktan sonra annesiyle vedalaşıp sınava gireceği okulun yolunu tutmuştu.Sınava gireceği okulun adı CUMHURİYET ANADOLU LİSESİYDİ.Evet anadolu lisesinde sınava girip fen liselerini kazanmayı istiyordu.Ve başarabilirdi.Başaracaktı.Bu başarısıyla herkese örnek olacaktı.Belki bütün aileler artık onun annesini babasını örnek alacaktı.Ama ayşegül kazanacaktı.

    SINAV saati yaklaşmıştı.Ayşegül sınava gireceği sınıfa doğru azimli ve başaracağına inanan adımlarla ilerliyordu.Sınıfına girmişti.Sırasında oturup bir an önce hocanın kitapçıkları dağıtmasını bekliyordu.Hoca bütün kuralları okuduktan sonra sıra kitapçıkları dağıtmaya gelmişti.Ayşegül bir an heyecana kapılır gibi olmuştu.Ama kendini toparlamalıydı.Ailesine verilmiş bir sözü vardı.O sınavı kazanacaktı.

    Ayşegül sakin bir şekilde hocanında sınavınız başladı demesiyle soruları çözmeye başladı.Sınavı çok olumlu geçmiş gibi bir hava bıraktı.Dışarıya çıktığı zaman.Evet sınavı gerçektende çok iyi geçmişti.Annesi onu okulun avlusun da beklıyordu.Annesini görür görmez koşup annesine sarıldı.Bu güne kadar herşeyde ona yardımcı olan her konuda ona destek çıkan annesine sarıldı.Onu bırakmak istemiyordu adeta.Annesi kızına yönelerek;

    ANNE:Kızım sınavın nasıldı?

    AYŞEGÜL:Çok güzel geçti anneciğim.Allahın izniyle oldu bu iş.

    ANNE:İnşallah kızım.

    AYŞEGÜL:Amin.

    Evet Ayşegülün yeni bir hayatı olacaktı artık.Eğer kazanırsa ayrı memleketlerde ayrı bir hayat onu bekliyor olacaktı.Annesinden babasından uzakta eğitimine devam edecekti.Ama bunlara alışmalıydı.Çünkü hedefleri için gidip daha iyi eğitim almalıydı.Ayşegül sınavın açıklandığı gün kendinden emin adımlarla rehber hocasının yanında doğru gidiyordu.Çünkü kazanacağını biliyordu.Sonuçlar açıklandığı zaman ayşegül derece yapmıştı türkiye genelinde.Sıra tercihlere gelmişti.Ayşegül samsunda oturuyordu.Ama izmirde okul hayatına devam etmek istiyordu.Hocaları tercihlerinde izmir fen lisesini yazdılar.

    Bir ay geçmeden sonuçlar açıklanmıştı.Ayşegül kazanmıştı.Hemde istediği okulu kazanmıstı.İZMİR FEN LİSESİNİ kazanmıştı.Başarılı bir öğrenciydi.Tek bir engel kalmıştı.Doktorluk sınavını kazanmak.Ailesi ınanıyordu kazanacağına herkes inanıyordu.Ayşegül yeni hayatına alışmak istiyordu artık.Alışıyordu zamanla.Ama ailesinin yanında olmaması bazı zamanlar başarılarına engel oluyordu.

    Ayşegül için zaman çabuk geçmiyordu.Ama zamanın biraz da olsa çabucak geçmesini istiyordu.Ayşegül başarılarının devamını isteyen bir kızdı.Asla vazgeçmeyecekti.O sınavda başarılı olmak için herşeyi yapmaya hazırdı.O azimli bir kızdı.Lise yılları da artık bitiyordu.Ayşegülün sınav stresleride başlamıştı.Ama hiçnirsey engel olamıyordu ona.İstemediği şeyleri çok rahat kafasından silen bir kızdı.....

    Sınav günü kapıya dayanmıştı.Ayşegülde ayrı bir heyecan ve ayrı bir mutluluk vardı.Sanki kazanmıstı.Ailesiyle beraber sınava gitmeyi kararlaştırmıştı..Ama annesinin gelmesini istemiyordu.Annesi görünce heyecanlanacağını düşünüyordu.Annesi onu kırmamıştı.Kızının geleceği için babasıyla gitmesini istedi.

    -Ayşegül okuluna gelmişti.
    -Onun gibi binlerce insan şaşkın gözlerle birbirine bakıyordu.
    -Artık sınav saatı yaklaşmıştı.
    -Hocalar herkesi içeri alıyordu.
    -Ayşegül'de babasını öpüp sınava girmişti.
    -Hoca onlara kuralları anlatırken ayşegül pür dikkat dinliyordu.
    -Çünkü hatasız bir sınav olsun istiyordu.
    -Hocaları kitapçıkları dagıtmıstı.
    -Ayşegül aldığı gıbı derin bir nefes alarak başlamıştı çözmeye.
    -Su molası bile vermek istemiyordu sanki.
    -Saniyeler onun için çok değerliydi.
    -Hiç yanlış yapmak istemeyen bir kızdı Ayşegül.

    Sınav bitmişti.Ayşegül gülerek çıkıyordu.Çok mutluydu.Babasını gördüğü gibi sarıldı.
    -Kazanacağım baba dedi.
    -Babası afferın kızım hakkında hayırlı ne ise o olsun dedi.
    -Ayşegül çok umutlu bir şekilde eve dönüyordu.
    -Hayallerı gerçek oluyordu.
    -Artık o doktor olacaktı.
    -Tek engel kalmıştı artık.Beklediği puanı almak.
    -Puanların açıklanacağı hafta Ayşegülün gözüne uyku girmiyordu.

    Ogün de gelmişti.Puanlar açıklanıyordu.Ayşegül kazanacağına inanıyordu.O yüzden pek heyecanlı değidi.
    -Ayşegül aldığı puanı görünce çok şaşırmıştı.
    -Çünkü beklediğinden fazla puan almıştı.
    -Sınavı çok başarılı geçmişti.
    -İstediği yerde doktorluk okuyabilirdi.
    -Ama o tek bir yerde okumak istiyordu.
    -İstanbul da okumak istiyordu.
    -Ayşegül kazanmıştı.Çok mutluydu.
    -Artık hayatı değişecekti.Oda artık bir üniversiteliydi.
    -Üniversiteyi kazanmıştı.
    -Artık hersey güzel olmuştu.
    -O bir doktordu artık.
    -İstediği üniversiteyide kazanmıştı.
    -İşte o çocuk evet o çocuk hayallerine kavuşmuştu.
    -Herkesin hayalleri gerçek olması dileğiyle.........

      Forum Saati Cuma Mart 29, 2024 12:15 am