Anasayfa
AH HEP ÇOCUK KALSAM, DİZİMDEKİ YARAYI EN BÜYÜK ACI SANSAM
Hayalleri olmalı insanın… susuz çöle, kurumuş çiçeğe benzer hayal edemeyen insan. Benim hayalimde hep çocuk kalmak ve dizimdeki yarayı en büyük acı sanmak.
Hiç ah hep çocuk kalsam dediğiniz oldu mu? Birçok kez demişimdir. Bunu belki de içinde bulunduğum durumlardan çocukluğun getirdiği sorumluluk duygusundan mahrumluğuma bir kaçış yolu olarak görüyorumdur.
Keşke hep çocuk kalsaydım ve tek derdim annemin eve geç kaldım diye bana kızması, arkadaşımın saçımı çekmesi, oyuncağımın kırılması, karanlıktan korkmam olsaydı.
Oyuncağım yerine kalbim kırılıyor artık büyümek bu olsa gerek. Büyüdüm diye görüşlerime değer vermek yerine onu yönlendirmeye çalışıyorlar. Yani bir kukladan farkın kalmıyor. Hep birileri istiyor diye bir şeyler yapmak hoş olmasa gerek. Menfaatler yönlendiriyor arkadaşları. Arkadaşlıklar menfaatler doğrultusunda ilerliyor. Küçükken kurduğumuz o masum evcilik dünyasında ne tür menfaatler olabilir ki? O yüzden seviyorum ya çocukluğu. Biliyorum engellenemez bir şey büyümek. İnsanın fiziksel olarak büyümesi yeterli olmuyor bazı şeylere. Bir takım şeylerin de büyümesi gerekiyor. Ama kişi ne olursa olsun içindeki çocuğu yaşatmalı bence.
Küçükken büyümeyi isteyip, büyüdüğünden çocuk kalmayı isteyenlerdenim. Madem büyümek engellenemez bir şey öyleyse bende içimdeki çocuğu öldürmeden kalbimin o masumlukta attığı hayatta yaşamak istiyorum.
Hayalleri olmalı insanın… susuz çöle, kurumuş çiçeğe benzer hayal edemeyen insan. Benim hayalimde hep çocuk kalmak ve dizimdeki yarayı en büyük acı sanmak.
Hiç ah hep çocuk kalsam dediğiniz oldu mu? Birçok kez demişimdir. Bunu belki de içinde bulunduğum durumlardan çocukluğun getirdiği sorumluluk duygusundan mahrumluğuma bir kaçış yolu olarak görüyorumdur.
Keşke hep çocuk kalsaydım ve tek derdim annemin eve geç kaldım diye bana kızması, arkadaşımın saçımı çekmesi, oyuncağımın kırılması, karanlıktan korkmam olsaydı.
Oyuncağım yerine kalbim kırılıyor artık büyümek bu olsa gerek. Büyüdüm diye görüşlerime değer vermek yerine onu yönlendirmeye çalışıyorlar. Yani bir kukladan farkın kalmıyor. Hep birileri istiyor diye bir şeyler yapmak hoş olmasa gerek. Menfaatler yönlendiriyor arkadaşları. Arkadaşlıklar menfaatler doğrultusunda ilerliyor. Küçükken kurduğumuz o masum evcilik dünyasında ne tür menfaatler olabilir ki? O yüzden seviyorum ya çocukluğu. Biliyorum engellenemez bir şey büyümek. İnsanın fiziksel olarak büyümesi yeterli olmuyor bazı şeylere. Bir takım şeylerin de büyümesi gerekiyor. Ama kişi ne olursa olsun içindeki çocuğu yaşatmalı bence.
Küçükken büyümeyi isteyip, büyüdüğünden çocuk kalmayı isteyenlerdenim. Madem büyümek engellenemez bir şey öyleyse bende içimdeki çocuğu öldürmeden kalbimin o masumlukta attığı hayatta yaşamak istiyorum.
