Anasayfa
Her insan kapalı birer kutu gibidir.İçinden ne çıkacağı belli olmayan birer kutu.
Sadece selamlaşmakla yetindiğin insanlarla ilgili bileceğin tek şey kutusunun rengi olabilir. Çoğu insan için çok basit gelir dostluk kavramı;ama bana göre öyle değildir ve de olmamalıdır.Dostluk emek ister,uğraş ister,özveri ister. Deminde dediğim gibi bir insana selam vermekle, hal hatır sormakla onun sadece dış görünüşünü,fiziğini,giyimini kuşamını
bilebiliz.Yani kutusunun rengini; ama dostluk böyle değildir.bu kadarla sınırlandırılamaz.
Bir insanı tanımaya başlayınca önce sadece kutunun paketini aralamaya başlarsın.Sonra zamanla paketi açar,kutunun kapağını bulursun ki bu da tamamen güvene bağlı bir sonuç verir. Yani güven verilmedikten sonra o kutunun kapağına erişmek tamamen rastlantı sonucu
Olmuş demektir.Zaten güven vermedikten sonra kapağı bulmuş olmanın hiçbir önemi yoktur;
Çünkü o bulduğun kapağı açamazsın.
Güven sayesinde ulaştığın o kapağın ardında bu defa sabır bekler seni;çünkü o kutunun içinde bulacağın şey patruşkadan başka bir şey değildir.Özenle ve sabırla başlarsın patruşkayı açmaya. İlk patruşka büyük, kocaman gelir sana. Sanki her şeyi görmüş,o kişi
hakkında her türlü şeyi öğrendiğini sanırsın;ama bir merak çeker seni diğer patruşkaya,onu da açtığında yine onu tamamen tanıdım diye düşünürsün;ama hiçte öyle değildir. Bunu da zamanla diğer patruşkaları açtıkça anlarsın. Her patruşkada karşındakini biraz daha tanırsın;ama öğrendiğin bilgiler küçülmeye başlar gözünde. Tüm bunlara rağmen emin
adımlarla ve sabırla açmaya devam edersin.
Asıl ilginç olan nedir biliyor musunuz
Siz karşınızdakini anlamaya çalışırken oda sizi anlamaya çalışır.
Bu uzun uğraş sonunda gelinen yer yani en küçük patruşka her iki tarafıda aynı sıcaklıkla bekler. Açılan her patruşkaya bir isim vermek mümkündür. Güven,özveri,emek,istemek…gibi kavramlar. En küçük patruşka ise tüm bulunduran tek kelimelik bir isimle çıkar karşınıza ve girer hayatınıza. Peki ya o isim ne derseniz verilecek cevap gayet kısa ve nettir;DOSTLUK
Sadece selamlaşmakla yetindiğin insanlarla ilgili bileceğin tek şey kutusunun rengi olabilir. Çoğu insan için çok basit gelir dostluk kavramı;ama bana göre öyle değildir ve de olmamalıdır.Dostluk emek ister,uğraş ister,özveri ister. Deminde dediğim gibi bir insana selam vermekle, hal hatır sormakla onun sadece dış görünüşünü,fiziğini,giyimini kuşamını
bilebiliz.Yani kutusunun rengini; ama dostluk böyle değildir.bu kadarla sınırlandırılamaz.
Bir insanı tanımaya başlayınca önce sadece kutunun paketini aralamaya başlarsın.Sonra zamanla paketi açar,kutunun kapağını bulursun ki bu da tamamen güvene bağlı bir sonuç verir. Yani güven verilmedikten sonra o kutunun kapağına erişmek tamamen rastlantı sonucu
Olmuş demektir.Zaten güven vermedikten sonra kapağı bulmuş olmanın hiçbir önemi yoktur;
Çünkü o bulduğun kapağı açamazsın.
Güven sayesinde ulaştığın o kapağın ardında bu defa sabır bekler seni;çünkü o kutunun içinde bulacağın şey patruşkadan başka bir şey değildir.Özenle ve sabırla başlarsın patruşkayı açmaya. İlk patruşka büyük, kocaman gelir sana. Sanki her şeyi görmüş,o kişi
hakkında her türlü şeyi öğrendiğini sanırsın;ama bir merak çeker seni diğer patruşkaya,onu da açtığında yine onu tamamen tanıdım diye düşünürsün;ama hiçte öyle değildir. Bunu da zamanla diğer patruşkaları açtıkça anlarsın. Her patruşkada karşındakini biraz daha tanırsın;ama öğrendiğin bilgiler küçülmeye başlar gözünde. Tüm bunlara rağmen emin
adımlarla ve sabırla açmaya devam edersin.
Asıl ilginç olan nedir biliyor musunuz
Siz karşınızdakini anlamaya çalışırken oda sizi anlamaya çalışır.
Bu uzun uğraş sonunda gelinen yer yani en küçük patruşka her iki tarafıda aynı sıcaklıkla bekler. Açılan her patruşkaya bir isim vermek mümkündür. Güven,özveri,emek,istemek…gibi kavramlar. En küçük patruşka ise tüm bulunduran tek kelimelik bir isimle çıkar karşınıza ve girer hayatınıza. Peki ya o isim ne derseniz verilecek cevap gayet kısa ve nettir;DOSTLUK
